Artık kimsenin kalıcı olmadığını anladım..
Sadece bir günden diğerine geçiyorum, başka yaptığım bir şey yok..
Bitti deyip bitiremiyorsan, gidiyorum deyip gidemiyorsan sende ki sevgi değil sevda olmuştur..
Bir umut gibi girdin hayatıma, bir enkaz gibi bıraktın.
Bize kalmayacak dünya için ne çok yorulduk..
İnsan edindiği her tecrübe sonrası, güzel bir yanını kaybediyor..
Bazen hayat seni, hayallerini bir kenara bırakıp hiç istemediğin yolda yürümeye zorlar..
Anlata anlata duyuramadığı her şeyi sessiz sessiz bitirir insan..
Çok değer veren her zaman kaybeder...
Çabuk unutulacaksın, bu dünya için çok telaş etme..
İyiler çabuk unutulur, sen beni kötü hatırla...
Beni incitmek seni incitmiyorsa, sakın beni sevdiğini söyleme..
Kimse sana güzel bir hayat sunmaz, bedelini öder kazanırsın...
Neden mi çok gülüyorum çünkü ciddiye aldığım her insan sadece bir şakadan ibaretti...
Tekne uzun zamandır su alıyormuş, ben battığını yeni öğrenmişim..
Kimse size kaybolan yılarınızı vermez ona göre yaşayın..
Bu aralar hiç kimse umurumda değil, umurumda olan bir insan var, onun da ben umurunda değilim...
Çok arkadaşım var ama ışıkları kapatsam bir kişi parlar..
Neyine bağlandım ki bu kadar, bana bakmayan gözlerine mi yoksa benim olmayan kalbine mi?
Bazen bayram gelir, ama birileri hep eksiktir...
Bi gün uyanamazsam beni en yakın arkadaşımdan dinleyin, canımı en çok neyin yaktığını o biliyor..
Beni benden öğren herkese aynı değilim...
Bana bir bayram verin, içinde sevdiklerim olsun...
Biri vardı çok istemiştim OLMADI...
Bana yanlış yapan herkesle galerimde gülerken fotoğrafım var, diyeceklerim bu kadar...
Kapıya kadar iterler, ama kapıdan çıktın diye sen suçlu olursun...
Yorgun bir beden, halsiz gözler, tükenen çareler, giden gençlik ve hiç susmayan kafa...
Ben iyi ki var mıyım bilmiyorum ama sen iyi ki varsın...
Şeker toplamayı bırakıp mezarlığa gittiğimiz günden beri bayramlar bir tuhaf...
Yerine gelmek isteyenler oldu, ben yokluğuna bile ihanet etmedim...
Senin bir nefeste söylediğin cümle benim kaç gecemi mahvetti bilemezsin...
Boş ver dostum mutluluk bize göre değil...
İnsan en çok çocukken mutludur, çünkü hatırlamak yerine yaşar...
Gitmek gerekir bazen, fazla yormadan, daha çok bıktırmadan, eğer vakti geldiyse arkana bile bakmadan...
Sende haklısın, beni babam bile sevmedi...
Biraz ağır geliyor bazı şeyler ama iyiyim.
Fırtınalar kopsa yıkılmam ama başım okşasalar oturup saatlerce ağlarım.
Bir insanın yorgunluğunu anlamak için sözlerine değil gözlerine bakacaksın.
Çok sevdim ama hiç sevilmedim
İyi değilim çünkü kafamdakileri susturamadım...
Nasıl bir his biliyor musun? Pencere açık ama nefes alamıyorsun..
Düşündüm de baba; beni en güzel sen mahvettin...
Hiçbir insanın ömrü başka bir insanın egosunu taşıyacak veya bir başkasının nazını çekecek kadar uzun değildir.
Saygı gereği herkesi dinleyin ama prensip gereği çok azıyla konuşun.
İnsanlar adaletsizliği sadece kendi başlarına gelince düşünüyorlar.
Aklı kısa olan kişiye uzun cevap verilmez.
Herkes anlar ama anlamı çok olanın anlayanı az olur...
Herşeyden vazgeçebilecek kadar güçlü ol, çünkü hiçbir şey sonsuza kadar senin değildir.
Değmiyor bazen uğruna yorulduklarımız..
Eğer bir gün kimsenin seni sevmediğini düşünürsen beni hatırla.
Biz kimsenin en sevdiği olamadık, işte bu yüzden yanlızlığı sevmeye alıştık..
Yalnızlığı severim, çünkü yanlızlığın sahtesi olmaz...
Küstürmeyin size bakarken gözlerinin içi gülen insanları, sonra görmezden gelirler kaldıramazsınız..
Kaç gece unutulmaya çalışıldın, kaç sabah tekrar hatırlandın haberin yok..